Ήταν μια προσπάθεια να μετατραπεί ο χαρακτήρας της παλιάς αγροικίας σε ένα σπίτι για σύγχρονη διαβίωση όπου ενσωματώθηκαν πλήρως ό,τι ήταν παλιό και ό,τι καινούργιο, ένα σπίτι που ανήκει εξ ολοκλήρου στη γη.
Το σχέδιό μας επικεντρώθηκε στην αρχιτεκτονική του σπιτιού, που είναι σκόπιμα απλή, και στη δημοτική γλώσσα του σπιτιού, που είναι χώμα, πέτρα, ξύλο, κεραμικό και σίδερο.
Χρησιμοποιήσαμε χειροποίητες υφές και φινιρίσματα, τόσο για επιφάνειες όσο και για έπιπλα, καθώς και επαναχρησιμοποιήσαμε αντικείμενα από την ίδια τη finca, για τη διακόσμηση του σπιτιού, συνδυάζοντας τη φθαρμένη στο χρόνο ομορφιά με την πρακτικότητα.
O σεβασμός της δημοτικής γλώσσας του σπιτιού και της σχέσης του με τη γη μας οδήγησε να αναζητήσουμε συμβατές πρώτες ύλες για τη μεταρρύθμιση,
πράγμα που σήμαινε ότι τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε ήταν πρωτότυπα, τοπικά και βιώσιμα. Οι πέτρινοι νεροχύτες ήταν λαξευμένοι στο χέρι από ογκόλιθους που βρέθηκαν στην αυλή. Χειροποίητο δάπεδο pinyolet και tadelakt, και οι δύο παραδοσιακές μεσογειακές τεχνικές, χρησιμοποιήθηκαν σε όλο το σπίτι. Τα κρεβάτια, οι πάγκοι και τα ράφια ήταν χειροποίητα, χρησιμοποιώντας πηλό και ασβεστοκονίαμα, κλαδιά από αγριελιές και ψαμμίτη. Οι λιθοξόοι, οι ξυλουργοί και οι σιδηρουργοί με τους οποίους συνεργαστήκαμε ήταν φίλοι από γειτονικά χωριά. Αντικείμενα και πρώτες ύλες που ανακαλύφθηκαν στο finca συνδέουν άμεσα το σπίτι με τη γη.
Aρχιτεκτονικά ο σχεδιασμός μας δημιούργησε χώρους ανοιχτούς και απλούς στο σκοπό τους.
Οι ακατάστατοι και λειτουργικοί χώροι διαθέτουν εντοιχισμένα έπιπλα και εκτείνονται από την πλήρως ανοιχτή κουζίνα, η οποία βρίσκεται στο κέντρο του κοινόχρηστου χώρου.
