Αυτό το σπίτι είναι ένα συνονθύλευμα συνεχών επεκτάσεων τους τελευταίους δύο αιώνες. Ο αρχικός θολωτός χώρος του μονόχωρου δωματίου του 18ου αιώνα επεκτάθηκε στη συνέχεια με ένα διώροφο πέτρινο κτίριο με στέγη στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στη συνέχεια, πιθανότατα μετά από σεισμό, ο θολωτός χώρος γέμισε μερικώς και προστέθηκε δεύτερος όροφος στο αρχικό κτίριο σε φράγμα αερίου και μια επίπεδη στέγη τη δεκαετία του 1970.
Η διαδικασία της ανοικοδόμησης ήταν μια περιπέτεια που περιελάμβανε μια σειρά από σχεδόν αρχαιολογικές ανασκαφές που οδήγησαν στην επαναχρησιμοποίηση του θολωτού χώρου καθώς και στην ιδιοποίηση μιας υπόγειας δεξαμενής που μετατράπηκε σε ντους με φεγγίτη.
Μια περαιτέρω επέκταση προστέθηκε ακολουθώντας την παράδοση της ιστορίας του σπιτιού, για να στεγάσει δύο υπνοδωμάτια επισκεπτών και να δανείσει την επίπεδη οροφή του σε μια εξωτερική βεράντα για το σαλόνι.
Ο εξωραϊσμός σχεδιάστηκε για να αξιοποιεί στο έπακρο τη σύνδεση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, ενώ συνδέει οπτικά τη θέα των ελαιώνες με το άμεσο τοπίο έξω από το σπίτι. Το σχέδιο φύτευσης και υλοποίησης ανέλαβε η πολύ ταλαντούχα Dawn Harney.
