Βλέποντας το χωριό της να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του, δρόμους & σχολεία να ερημώνουν, αποφάσισε να γεμίσει τα κενά με κούκλες ανθρώπων σε φυσικό μέγεθος.
Υπάρχει ένα χωριό στην Ιαπωνία όπου τα σκιάχτρα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους. Περπατώντας στους δρόμους βλέπεις κούκλες σε φυσικό μέγεθος να κάθονται σε παγκάκια, σε στάσεις λεωφορείων, σε χωράφια και σε άλλα σημεία όπου θα έπρεπε να βρίσκονται άνθρωποι.
Oι κούκλες αυτές είναι έργα της 65χρονης κατοίκου του χωριού Tsukimi Ayano, η οποία δημιούργησε το πρώτο της σκιάχτρο πριν από 13 χρόνια για να διώξει τα πουλιά που έτρωγαν τους σπόρους που είχε φυτέψει στον κήπο της.
Η κούκλα είχε φυσικό μέγεθος και έμοιαζε αρκετά στον πατέρα της. Και ήταν τόσο καλό το αχυρένιο δημιούργημά της που από τότε γέμισε το ολόκληρο το χωριό… «Δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι» λέει η ίδια.
Σήμερα, το μικρό χωριό Nagoro στη νότια Ιαπωνία είναι γεμάτο από τις χειροποίητες δημιουργίες της Ayano. Οι κούκλες της στέκονται αδιαμαρτύρητα σε διάφορα σημεία του χωριού, αναπαριστώντας σκηνές της καθημερινής ζωής.
Εξω από σπίτια, μέσα σε χωράφια, δίπλα από δέντρα, στους δρόμους ακόμα και σε στάσεις λεωφορείου, περιμένοντας ένα λεωφορείο που δεν θα περάσει ποτέ.
Ενα χωριό εγκαταλελειμμένο από κατοίκους
Το Nagoro, όπως και πολλά άλλα χωριά της Ιαπωνίας, έχει εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους που συρρέουν στις πόλεις για δουλειά, αφήνοντας πίσω μόνο συνταξιούχους.
Η μικρή σε αριθμό και μεγάλη σε ηλικία κοινότητα του χωριού, αποτελεί έναν μικρόκοσμο της Ιαπωνίας, της οποίας ο πληθυσμός συρρικνώνεται διαρκώς την τελευταία δεκαετία και προβλέπεται να μειωθεί από 127.000.000 σε 87.000.000 κατοίκους μέχρι το 2060.
Στα 65 της, η Ayano είναι μία από τις νεότερες κατοίκους του χωριού. Μέχρι σήμερα έχει δημιουργήσει περίπου 350 κούκλες, ενώ δέχεται και πολλές παραγγελίες.
Οσο μακάβριο και αν ακούγεται, πολλοί της ζητούν να τους φτιάξει κούκλες συγγενών τους που έχουν φύγει από τη ζωή:
«Όταν δημιουργώ κούκλες πεθαμένων ανθρώπων, σκέφτομαι πώς ήταν όταν ήταν ζωντανοί και υγιής. Οι κούκλες είναι παιδιά μου. Οταν ήμουν μικρή, το χωριό μου είχε ζωή. Εκατοντάδες άνθρωποι ζούσαν εδώ. Τώρα ζούμε εδώ μόνο 37 κάτοικοι».
Μάλιστα, επισημαίνει ότι το πιο δύσκολο από όλα είναι η έκφραση του προσώπου και τα χείλη και ότι της αρέσει να δημιουργεί γιαγιάδες.
Το μοναδικό σχολείο του χωριού έκλεισε το 2012, όταν οι δύο μαθητές του αποφοίτησαν. Ωστόσο, η Ayano δεν άφησε το σχολείο άδειο. Οι κούκλες – μαθητές κάθονται στα θρανία τους και στους διαδρόμους, ένας δάσκαλος κάθεται μπροστά από τον πίνακα και ο διευθυντής του σχολείου επιβλέπει.
Κάθε ένα από τα 350 αυτά σκιάχτρα έχουν δημιουργηθεί πάνω σε ξύλινη βάση, είναι γεμισμένα με εφημερίδες και ντυμένα με ρούχα που φτιάχνει η ίδια.
Η δημιουργικότητα της Ayano έχει αναδείξει το χωριό σε τουριστική ατραξιόν, με όλο και περισσότερους τουρίστες να αναζητούν το περίεργο χωριό – σκιάχτρο και να φωτογραφίζονται με τις κούκλες.
Μάλιστα, δημιούργησε και μία κούκλα με έμπνευση τον ίδιο της τον εαυτό.
Η κοιλάδα με τις κούκλες είναι ένα ντοκιματέρ που δημιούργησε ο Fritz Schumann για την 65χρονη. Δείτε το βίντεο.
via
