Πέτρινοι όγκοι που δεν βαραίνουν το μάτι. Καμπύλα μοτίβα που γλυκαίνουν την αρχιτεκτονική δομή. Δέντρα που προσφέρουν σκιά και χρώμα.
Δεν χρειάζονται τόσα πολλά στοιχεία για να φτιάξει κανείς μια εξοχική κατοικία σε ένα νησί.
Δεν χρειάζονται πολλές εκκεντρικότητες (ούτε καν λίγες, για να είμαστε ακριβείς), μόνο το οίκημα -ή τα οικήματα- να μην προσπαθούν να επιβληθούν στον χώρο, να μην θέλουν να δείξουν την κυριαρχία τους. Το αρχιτεκτονικό στούντιο Hiboux Architecture ακολούθησε αυτή ακριβώς τη λογική δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα κατοικιών στο Μεγανήσι.
Το σύμπλεγμα κατοικιών βρίσκεται ανάμεσα σε 42 υπάρχοντα ελαιόδεντρα και σε βεράντες που συγκρατούνται από ξερολιθιές.
Το χαρακτηριστικό αυτής της «ομάδας» κατοικιών είναι ότι έχουν σχεδιαστεί ως ένα σύμπλεγμα από διάσπαρτους θολωτούς στρογγυλούς όγκους και ένα τετράγωνο δικτυωτό κουβούκλιο που τους συνδέει, ανάμεσα σε 42 υπάρχοντα ελαιόδεντρα σε βεράντες που συγκρατούνται από ξερολιθιές.
Αποτελούμενο από μια κύρια κατοικία στο κέντρο και πέντε ξενώνες, το συγκρότημα είναι εμπνευσμένο από τις ποιμενικές στρογγυλές πέτρινες κατοικίες που βρίσκονται σε πολλά σημεία, μερικά από αυτά στην κοντινή Εγκλουβή Λευκάδας.
Το στούντιο με τον τρόπο που κατασκευάστηκε τίμησε τον προϋπάρχοντα βιότοπο της περιοχής.
Οι πέτρινοι όγκοι στοχεύουν στη διατήρηση της αναβαθμιδωτής διαμόρφωσης του εδάφους, ακολουθώντας τα καμπύλα μοτίβα. Το στούντιο με τον τρόπο που κατασκευάστηκε τίμησε τον προϋπάρχοντα βιότοπο της περιοχής συμπεριλαμβανομένων των δέντρων και των ζώων που υπάρχουν στο χώρο.
Όπως περιγράφουν οι αρχιτέκτονες, «Το χαλύβδινο κουβούκλιο έρχεται σε αντίθεση με την σχεδόν αρχαιολογικά υπάρχουσα επιφάνεια της γης και την κατοίκησή της ως προστατευτικό στρώμα πάνω της, αποκτώντας μια μορφή που συναντάται τόσο συχνά στα υπόστεγα των βοσκών του μεσογειακού τοπίου, ένα λεπτό κάλυμμα παράλληλο κλίση του εδάφους.
Ο θολωτός όγκος της κύριας κρεβατοκάμαρας και η διώροφη «σκοπιά» με προσιτή οροφή, σχηματίζουν την κύρια κατοικία μέσω γυάλινων υαλοπετασμάτων που εξασφαλίζουν έναν εσωτερικό θερμαινόμενο χώρο, που χρησιμεύει για καθιστικό/τραπεζαρία και κουζίνα ενώ επιτρέπει τη ροή του η ταράτσα για να διασχίσει ολόκληρο το σπίτι.
Η συνέχεια εσωτερικού-εξωτερικού χώρου δημιουργεί σημεία που αποτιμούν τη ζωή στην ύπαιθρο. Το συγκρότημα χρησιμεύει ως ένα καταφύγιο που καθηλώνει το τοπίο για ομάδες που μπορούν να συνυπάρξουν στην εξάγωνη σκηνή (shala) και να συγκεντρωθούν γύρω από ένα κοινό εξωτερικό τραπέζι, που ονομάζεται piazza».
source andro.gr
