Όταν η Jenifer Αcito και ο σύζυγός της αγόρασαν το σπίτι τους στο Ridgewood, New Jersey, το 2016, ανήκε μόνο σε μια άλλη οικογένεια. Ο εγγονός του ζευγαριού που έχτισε το σπίτι το 1923 έτυχε να ζει εκεί και έδειχνε στο ζευγάρι κάποια πράγματα κατά τη διάρκεια της αρχικής περιήγησης, συμπεριλαμβανομένης την αρχική πόρτα του σπιτιού.
«Τότε νομίζαμε ότι ήταν ντεμοντέ, οπότε το ξεχάσαμε», λέει η Acito. Μόνο αυτό το καλοκαίρι, καθώς η κύρια μπροστινή πόρτα της απογυμνώθηκε και βάφτηκε, πήγε τελικά να πάρει την κρυμμένη εξώπορτα κρυμμένο στο γκαράζ τους. «Αυτό το πράγμα ήταν καταπληκτικό», θυμάται. “Δεν βλέπετε αυτό το είδος χειροτεχνίας σήμερα.”
Το ξύλινο πλαίσιο ήταν σε τραχιά κατάσταση (ακόμα και ο βαφέας της Acito φοβόταν πολύ να αγγίξει το εύθραυστο κομμάτι). «Τον θυμάμαι απλώς να λέει,« Εχει πολλή δουλειά », λέει. Η συμβουλή του; Nα ζητήσω από κάποιον να κανει μια καινούργια όμοια με καινούργιο ξύλο. Αλλά η Ασίτο δεν ήθελε να καταστρέψει την παλια “ψυχή”, γι ‘αυτό αφιέρωσε τέσσερα Σαββατοκύριακα για να σώσει το κομμάτι, όλα με μόλις $99 (το κόστος, σε αυτήν την περίπτωση, ήταν η ώρα της). ” θα αποκαταστήσω αυτήν την πόρτα αν είναι το τελευταίο πράγμα που κάνω.” Είπε.
H Acito έβαλε το βαρύ πλαίσιο σε ένα τραπέζι στην πίσω αυλή της. Προκειμένου να αφαιρεθούν τα επτά στρώματα παλιού χρώματος που είχαν εφαρμοστεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, επικάλυψε την επιφάνεια και στις δύο πλευρές με μια βαφή βερνικιού και βερνίκι και στη συνέχεια κάλυψε με Saran Wrap, ώστε η επεξεργασία να απορροφηθεί από το ξύλο. Το άφησε να μουλιάσει για μια ώρα πριν το βγάλει τα στρώματα με ξύστρα. «Φουσκώνει και αρχίζει να αφαιρείται», λέει.
Περίμενε ολόκληρα 24ωρα ανάμεσα σε κάθε κάλυμμα, ώστε να μπορούν να θεραπεύσουν και να στεγνώσουν σωστά. «Αν βάλεις την επόμενη στρώση πολύ νωρίς, τότε αρχίζει να παίρνει περίεργες ραβδώσεις», λέει.
Επειδή είναι πορτα με σίτα πρέπει να είναι διασκεδαστική είπε η Acito στον εαυτό της κατά την αναζήτηση επιλογών βαφής για το πλαίσιο. Σκέφτηκε ότι κάτι ουδέτερο μπορεί να το κάνει να φαίνεται πολύ σοβαρό και ντεμοντέ.
Ακόμα και το κίτρινο, που πέρασε από το μυαλό της, δεν φαινόταν αρκετά παιχνιδιάρικο.
Η Acito κράτησε το αρχικό υλικό από ανάγκη: Σταμάτησαν να κατασκευάζουν μηχανισμούς λαβής που ταιριάζουν σε μια πόρτα σαν αυτή τη δεκαετία του ’50. Ξέπλενέ τα χαλύβδινα κομμάτια και τους μεντεσέδες αφήνοντάς τα να μουλιάσουν σε ζεστό νερό όλη τη νύχτα και στη συνέχεια να τα ξεπλένει με μαγειρική σόδα το επόμενο πρωί. Στη συνέχεια, εβαψε με σπρέι όλα τα εξαρτήματα μαύρα.
